Marcel

  Po dwóch godzinach dojechaliśmy do Zakopanego, przed nasz hotel "Api 3" Wysiedliśmy z autobusu. Była piękna pogoda. Wzięłam swój bagaż. A nagle zobaczyłam jego! Na ławce przed hotelem siedział piękny chłopak! Miał brązowe oczy i czarne włosy oraz piękną fryzurę! Był też dobrze zbudowany i wysoki. Mój ideał.
-Klaudia??- sprowadziła mnie na ziemię Julka
-Co?- zapytałam ze złością?
-Na co tak patrzysz?
-A na nic.
-Na tamtego chłopaka, co na ławce siedzi?
-A ty skąd wiesz?
-Zauważyłam, gdzie się patrzysz. Łady jest, prawda?
-No piękny!
-Chodź, zostawimy bagaże i ruszamy na podryw.
-Co? Nie! Ja nigdzie nie idę!
-jesteś jak dziecko! Przecież nikt Cię nie ugryzie. Spokojnie!
-A jeśli to ty mu wpadłaś w oko?
-Nie!
-A jeśli?
-Sama pójdziesz do niego.
-Tym bardziej nie!
-Taka okazja może się nie powtórzyć! Wykorzystaj to!
-No ale... ja się boję!
-Czego?
-Jego reakcji na mnie.
-Z takim podejściem to daleko zajdziesz! Przestać się bać, nie chowaj głowy w piach! Żyj, bo życie to najpiękniejsze co mogłaś dostać!
-Grubson?
-Tak ;) Umawiamy się tak: zostawisz szybko bagaże i lecisz do niego zanim gdzieś ucieknie!
-Ale ja się wsydzę.
-Słuchaj.. to może być jedyna taka szansa, która się nigdy więcej nie powtórzy!
-No... Ok!
-To super!
     I poszłyśmy na górę, do pokoju nr 23. Julka otworzyła drzwi i wepchnęła mój bagaż do środka a następnie kazała mi iść szybko do tego chłopaka.
   Bałam się, choć nie wiem czego. Może jego reakcji? A jak mnie odrzuci? Bałam się. Ale z drugiej strony może to być mój przyszły chłopak. Nic właściwie nie tracę, więc ja zagadam do niego, choć powinno być odwrotnie. wyszłam na zewnątrz. Już tylko pare kroków dzieliło mnie od ławki, na której siedział nieznajomy. Szłamm.. nagle zosatł mi już tylko jeden krok. Serce waliło mi jak opętane!
-Czy mogę się dosiąść?- zapytałam z lekkim opanowaniem?
  Czekałam na jego reakcję. Wreszcie chłopak podniósł głowę do góry, uśmiechnął się i powiedział: